در خلوت دل

هر کس که تو را خواست ز خود دور بگیرد
قلبش به تپش جان از آن شور بگیرد

یک قطره ی اشکم به در خانه‌ات افتاد
دریا شد و از چشم تو دستور بگیرد

هر قطره چو افتد به رهت بحر شود زود
هر قطره اگر پاک شود نور بگیرد

در خلوت دل نام تو آرام ترین چیز
هر لحظه که نامت برسد سور بگیرد

با یاد تو در خفتگی لحظه تردید
ایمان ز نفسگیرترین گور بگیرد

در زمزمه ی هر سحر از عمقِ وجودم
آواز تو را ، روحِ من از دور بگیرد
#محمد_خوش_بین
#دکلمه
#شعر
#خدا
دیدگاه ها (۰)

شعر مداوا

مست خطاکار

بگو که چیست گناهم

مرگ در زندگی

مرگ

The eyes that were painted for me... "چشمانی که برایم نقاشی ...

فقط کنار تو..!

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط