شخصى به امیرالمؤمنین علیه‎السلام عرض کرد : فلانى بسار گناه مى کند
اما در عین حال از شیعیان شماست . امیر المؤ منین علیه السلام فرمود : یک
یا دو دروغ در نامه اعمال تو نوشته شد. اگر بسیار گناه مى کند و ما در دوست
دارد و دشمن دشمنان ماست یک دورغ گفتى زیرا او دوستدار ما است نه شیعه
ما در حالى که تو گفتى او شیعه ماست . (شیعه که اهل گناه نیست!
سفینه النوار ، ج ۲ ، ص ۳۶۴
مردى به امام حسن‌ مجتبی علیه‌السلام عرض کرد: من از شیعیان شما هستم ؛
حضرت فرمودند: اى بنده خدا! اگر از اوامر و نواهى ما اطاعت کنی ، راست مى‏
گویی ؛ و اگر برخلاف این باشی ، بر گناهان خود اضافه نکن ؛ و مدعى این مقام
عالى که اهلیت آن را نداری ، مشو و مگو من از شیعیان شما مى‏ باشم ؛ بلکه
بگو « من از دوستان و محبان شما هستم » و با دشمنان شما دشمنم ؛ که در
این‌ جا خیر خواهی دید .
بحارالانوار ، ۶۵ / ۱۵۶
مردى رو به امام حسن عليه السلام كرد و سپس گفت: « اى پسر رسول خدا
من شيعه شما هستم » . امام عليه السلام فرمود: « اى بنده خدا ، اگر در انجام
واجبات و خوددارى از محرمات (گناهان) پيرو ما هستى و تبعيت مى كنى كه
راست مى گويى ، و چنانچه اينگونه نيستى ، با اين ادّعاى دروغ بر گناهان
خود افزودى ؛ زيرا شيعه و پيرو ما از مقام والا و بلندى برخوردار است و تو اهل
آن نيستى ، مگو كه من شيعه تو هستم ، بلكه بگو من از دوستان و
هواداران و نيز از بدخواهان دشمنان شمايم ، در اين صورت تو در خير و
نيكى بسر مى برى و در مسير خير خواهى قرار دارى ».
مجموعه ورام ، ص113 ، چاپ تهران ، مؤسسه حيدرى