استوری عاشقانه مرحم

زخمی تر از همیشه از درد دل سپردن
زخمی تر از همیشه از درد دل سپردن
سر خورده بودم از عشق در انتظار مردن
با قامتی شکسته از کوله بار غربت
در جستجوی مرحم راهی شدم زیارت
رفتم برای گریه رفتم برای فریاد
مرحم مراد من بود کعبه تو رو به من داد
ای از خدا رسیده ای که تمام عشقی
در جسم خالی من روح کلام عشقی
ای که همه شفایی در عین بی ریایی
پیش تو مثل کاهم تو مثل کهربایی
هر ذره از دلم را با حوصله زدی بند
این چینی شکسته از تو گرفته پیوند
ای تکیه گاه گریه ای همصدای فریاد
ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد
من زورقی شکسته م اما هنوز طلایی
طوفان حریف من نیست وقتی تو ناخدایی
والاتر از شفایی از هر چه بد رهایی
ای شکل تازه ی عشق تو هدیه ی خدایی
با تو نفس کشیدن یعنی غزل شنیدن
رفتن به اوج قصه بی بال و پر پریدن
ای تکیه گاه گریه ای همصدای فریاد
ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد
ای تکیه گاه گریه ای همصدای فریاد
ای اسم تازه ی من کعبه تو رو به من داد

#گوگوش
تلخ ترین لحظه عاشقی وقتی است که محبوب‌ات را در آغوش می‌گیری اما نمیابی‌اش، تن‌اش در حلقه بازوان تو مانده اما خودش رفته است. تنگتر می‌فشاریش تا در آنچه از او مانده عصاره‌ای از حضورش به تن‌ات بتراود، اما هرچه بیشتر می‌فشاریش کمتر می‌یابیش.

در پیش‌ات از پیش‌ات رفته است، و خالی حضورش حفره‌ای در حلقه بازوان‌ات برجا نهاده که پر نمی‌شود. در کنار توست اما با تو نیست، کانون توجه اش از تو چرخیده است.

انگار با کسی سخن می‌گویی که غرق روزنامه خواندن یا تماشای یک فیلم است: پاسخ‌ات را می‌دهد اما حواسش با تو نیست. این "حواس‌پرتی" مهمترین نشانه آن "غیبت در حضور" است.

وجودش به تو پشت کرده است، و از پشت می‌بینی‌اش که از تو دورتر و دورتر می‌شود. پیش از آنکه بفهمی رشته گسسته است. در آغوش توست اما پیشتر ترک‌ات کرده است؛ در آغوش توست اما دیگر تنهایی.

@boof_graphy