رفتی و حتی نفهمیدی که با رفتنت دنیا برایم کوچک و بی‌رحم شد.... تکیه‌گاهم را از دست دادم و قلبم بی پناه تر شد هیچ یادگاری از تو جز یک حسرت سرد و عمیق نمانده ، حسرتی که هر شب گلویم را می فشارد
حتی سکوت هم دیگر مهربان نیست.... تنها یاد توست که در گوشه‌ی دلم زمزمه می‌کند و اشک‌هایم گواهی این بی پناهی اند...