دهلیزی لاینقطع

دهلیزی لاینقطع
در میان دو دیوار
و خلوتی
که به سنگینی
چون پیری عصاکش
از دهلیزِ سکوت
می‌گذرد.
و آن‌گاه
آفتاب
و سایه‌ای منکسر،
نگران و
منکسر.
خانه‌ها
خانه‌ خانه‌ها.
مردمی
و فریادی از فراز:
شهر شطرنجی!
شهر شطرنجی!
دو دیوار
و دهلیزِ سکوت.
و آن‌گاه
سایه‌ئی که از زوال آفتاب دم می‌زند.
مردمی
و فریادی از اعماق
مهره نیستیم!
ما مهره نیستیم!