به نظرم سرد شدنِ ينفر تويِ رابطه مثل اين ميمونه كه رفته باشه توي كما!
وقتي سرد ميشه برات عزيز ميشه!
تازه قدر روزايي كه بي وقفه بهت محبت ميكردو ميفهمي!
تازه ميفهمي هر "عزيزم"گفتنش چقدر باارزش بوده و تو به چشم يه عادت بهش نگاه كردي!
و حالا همه چيز برعكس ميشه!
يروزايي بدونِ در نظر گرفتن بدي هات مدام بهت خوبي ميكرده و عاشقانه كنارت بوده و تو بي تفاوت ازش رد شدي و حالا كه اون ديگه مثل قبل براحتي نميتونه "عزيزم"ي بهت بگه و سرد شده تو يادگرفتي بايد عاشقي كني و مدام دنبال يه فرصت ميگردي براي جبران!
درست شبيه كسي كه وقتي توي كماس براي همه عزيزميشه و همه بهش محبت ميكنن اما اون حس نميكنه!
اون ديگه زندگيش وابسته به محبت كسي نيست!
اما تاوقتي نرفته توي كما باهر محبتي ميتونه يروز به روزاي زندگيش اضافه بشه!
از هر ده نفري كه از يجايي به بعد قلبشون رو در ميارن و جاشو بابرف پُر ميكنن شايد ينفر بتونه دوباره قلبشو بذاره سرجاش!
درست مثل ادمايي كه ميرن توي كما و ازبين چندين نفر ممكنه فقط ينفر به زندگي برگرده
خراب كردن اسونه!
اما هر چيزي كه خراب بشه معلوم نيست قابل ترميم باشه!
هر قلبي دوباره به تپش نميفته
هر كما رفته اي دوباره چشماشو باز نميكنه!

حواسمون به ادماي اطرافمون باشه!