من هم اگر شاید به جای آسمان بودم
با مردم نامهربان، نامهربان بودم

عمری برای حال مردم گریه میکردم
حتی به جای خویش فکر این و آن بودم

بند کمان کهنه سربازی چنین می‌گفت:
عمری‌است من بازیچه‌ی تیر و کمان بودم

گاهی هراس از مرگ زجرآورتر از مرگ است
وقت شکفتن بی‌ثمر فکر خزان بودم

پیری پشیمان از تمام زندگی می‌گفت :
من نیز عاشق می‌شدم وقتی جوان بودم...‌

گرچه تو اقیانوسی از گنج و گهر بودی
من خشک، من زاینده‌رود اصفهان بودم

امروز اگر که سینه‌ام مرداب دلتنگی است
روزی به لطف ماه هر شب آسمان بودم....🦋🦋


#saharshehim💖