چه غریبانه است شب تنهایی منماه و گلبرگ هم آغوش همند

چه غریبانه است شب تنهایی من،ماه و گلبرگ هم آغوش همند،
زیر این طاق کبود،سبب خاطره ها تنهاییست.وصدای پر پرواز سکوت
آگاهیست.
#پریسا بقایی
دیدگاه ها (۳)

درمن زنی تنها زندگی می کند،که هرشب دیوانه واربه سوگ خاطراتش ...

امان از دوستت ‌دارم‌‌هایی کهردپایشان نمی‌گذارد این یک لقمه ...

ای ابر! گه‌گاهی بگو آن چشمهٔ خورشید رادر قعرِ دریا خشک شد از...

هیچ می‌دانی چرا چون موجدر گریز از خویشتن پیوسته می‌کاهم؟زانک...

بررسی شعر زیبای «ونگوک» از (تس) (بخش دوم) ................ ن...

اسمش حسن پام بود... 😢👇🏼‌‌‌‌‌‌‌فقط ۱۸ سالش بود!بچه‌ی یکی از ر...

*هوا آنقدر سرد بود که می‌توانست از پوست عبور کند، اما جونگکو...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط