دیوارهای بیمارستان محرابهای خاموشی هستند که بیش از هر ع

دیوارهای بیمارستان، محراب‌های خاموشی هستند که بیش از هر عبادتگاهی، زمزمه‌ی دعاها را شنیده‌اند اشک‌هایی که روی ملحفه‌ها می‌چکند، دست‌هایی که لرزان به امیدی محکم گره می‌شوند و قلب‌هایی که با هر تپش التماس حیات می‌کنند... آنجا ایمان نه در کتاب‌ها، بلکه در نگاه های منتظر معنا پیدا میکند
و سنگ قبر ها...جایی که بیشترین‌گلها را دریافت میکنند
شاید اگر گوش بسپاری به انها یک حقیقت مشترک میرسانند
"حسرت از عشق قوی تر است"