مشود در همین لحظ

مـــــےشـود در هـمیـــن لحـظـــہ
از راه برســـــے
جـــــورے مـــرا در آغـــــوش بگیــــرے
ڪہ حتـــــے عقربـــــہ هــا هــم
جرات نکنــنـــــــد
از ایــــن لحظــــه عبـــــور کنــنــــد؟
و مـــن بہ انــدازه تمــــــام روزهــاے
کــــم بودنــــت
تو را بـبـــــویـم
و
در ایــــن زمــان متوقــــف
ســـالهـــــــا در آغوشـــت زندگــے کنـــــم
بـــے تــــرس فـــردا هــا..