ساعت به نیمه شب نزدیک ماه از پنجره نور میپاشد به تاریکی

ساعت به نیمه شب نزدیک. ماه از پنجره نور می‌پاشد به تاریکی. حسی شبیه خواب مرا می‌کشد به تخت. سرم فشرده به بالشت، هزار خاطره پنهان زیر پتو مرا می‌رساند به بی‌خوابی...
دلپیچه بی‌خوابی مرا می‌کشاند به تو و شب این مزرعه حاصل‌خیز خیال‌ها....
تصور می‌کنم تو بیدار باشی لم داده روی آن کاناپه قهوه‌ای غرق در خیال هر آنچه غیر من....
گمان می‌کنم فراموش شدن دردی‌ست که نمی‌کشد اما #هیزم_آتشی می‌شود برای سوزاندن آن کس که فراموش نمی‌کند.