اگر گل بودم آفتابگردان بودم

اگر گل بودم، آفتابگردان بودم
تا همیشه به دنبال خورشید باشم و به تاریکی پشت کنم
با غرور و قامت کشیده و راست بایستم حتی با این که سرم پر از دانه های سیاه است …
دیدگاه ها (۲)

آدم وقتی یه حس تکرار نشدنی روبا یکی تجربه میکنه،دیگه نمیتونه...

بـــاد، ورقــــه هــــای دفـــتــــر شــــعــــرم را بـــا خ...

گاهی مرا نگاه کنی رد شوی بس است ...آنان که بی کس اند به یک د...

سرفه های الکی کردم و گفتم شاید ...بزنی پشتم و من محرم دستت ب...

بچه که بودم آرزوم این بود که تهران زندگی کنم نمیدونم چرا ..و...

وداع شوالیه تاریکباشد پا پس میکشمنه از ترس که از احترام به ژ...

تو این هجوم درد تنهایی یه مردغم نبودنت با زندگیم چه کردروزای...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط