سخت است

سخت است
انگشت‌نمای شب بودن..
وقتی با نبودنت،
یلدا را
به تمامِ شب‌هــــای سال
تعمیم می‌دهی .. تا
حافظ به دستِ مجنونی باشم
در میانِ فال‌هایی که بگیر و نگیر دارند..
.
اصلاً به من چه که
فصل‌ها مرتب تحویل می‌شوند
وقتی بی‌تو
در هیچ کجای سال دلم خوش نیست..
.
بی‌تو
دیگر فرقی نمی‌کند
که خورشید
در کجای سال غروب می‌کند…
از آغوش تو
که دور افتاده باشم
هر شب یلدایی می‌شود
به بلندای نبودنت…
.
.
بیا
بیا کمی جای من بنشین
و برای تمامِ دیوارها انار دانه کن..
بیا و عذر یلدا را
از شب‌هایم بخواه..
.
بیا..
من تابِ پشتِ شب ماندن‌های بی‌تو را ندارم..
تا جای خالی‌ات سرد نشده بیا..
این شب‌ها
تمام‌شان اجاره‌ای به شرط تملیک‌اند..،
وقتی هر غروب
در جلد یلدا فرو می‌روند
آنـــــــــقدر که تو نیستی..