یک حسین گفتم و یک عمر نمک گیر شدم

یِک حُسین گُفتَم و یِک عُمر نَمک گیر شُدم
بَـــر درِخــــــانه اَربـــــاب زَمـــــین گیر شُدم .
شُکرُ لله که شُــــد روزی ما روضـــــه ی تو
مَنــــــ جَوان بودَم و دَر روضه ی تو پیر شُدم