نذر کردمکه چو بر دار دلت لانه کنم

نَذر کردَم‌که‌ چو بَر دارِ دِلَت لانه کنَم...
روی زانویِ‌خودَم، مویِ‌تو را شانه کنَم...!
گر چه مَجنون‌شدَن انگار به‌مَن می‌آیَد
قَصد دارم‌که تو را لیلیِ دیوانه کنَم...!