اگرچه الماس‌های آزمایشگاهی اغلب فوق‌العاده خالص هستند و حاوی حداقل ناخالصی‌ها می‌باشند، اما لزوماً نمی‌توان گفت که آنها "بیش از حد" خالص هستند. آنها از همان کربن خالص الماس‌های طبیعی ساخته شده‌اند و می‌توانند از نظر شیمیایی، فیزیکی و نوری یکسان باشند. سطح خلوص عاملی است که درجه‌بندی می‌شود، درست مانند الماس‌های طبیعی، و می‌تواند بین سنگ‌ها متفاوت باشد.

تفاوت‌های بین الماس‌های طبیعی و الماس‌های آزمایشگاهی با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست. الماس‌های طبیعی مقادیر بسیار کمی نیتروژن دارند، در حالی که الماس‌های آزمایشگاهی نیتروژن ندارند. این در واقع یکی از نشانه‌هایی است که گوهرشناسان برای تشخیص اینکه الماس آزمایشگاهی است یا طبیعی از آن استفاده می‌کنند.

از آنجا که چیدمان اتم‌ها در الماس طبیعی بسیار سفت و سخت است، انواع کمی از ناخالصی‌ها می‌توانند آن را آلوده کنند (دو استثنا بور و نیتروژن هستند). تعداد کمی از نقص‌ها یا ناخالصی‌ها (حدود یک در هر میلیون اتم شبکه) می‌توانند الماس را به رنگ‌های آبی (بور)، زرد (نیتروژن)، قهوه‌ای (نقص‌ها)، سبز (قرار گرفتن در معرض تابش)، بنفش، صورتی، نارنجی یا قرمز درآورند.

با اینکه هر دو الماس رسانای حرارتی عالی هستند اما، الماس طبیعی عایق الکتریکی است حال آنکه الماس مصنوعی رسانای قوی الکتریکی است.

♦️ عمده تفاوت بین دو الماس در تاریخچه آن است. الماس طبیعی طی میلیاردها سال طی فرآیندهای زمین‌شناختی، فیزیکی و شیمیایی تشکیل می‌شوند.



#زمین #زمین_شناسی#صنعت #تولید_صنعتی #الماس #الماس_مصنوعی #سنگ_های_قیمتی #جواهرسازی #جواهر_سازی #فیریک #شیمی #علمی