آدمها هیچگاه نمیفهمند که ممکن است تو از کلام یا قضاوت

آدم‌ها هیچ‌گاه نمی‌فهمند که ممکن است تو از کلام یا قضاوت اشتباهشان تا صبح بیدار مانده باشی. آدم‌ها نمی‌فهمند که تو با یک جمله‌ی کوتاه، چه طولانی و عمیق غمگین خواهی‌شد و فکر خواهی‌کرد و رنج خواهی‌کشید.
آدم‌ها نمی‌فهمند که تو چند بار در خلوتت برای اینکه خودت دلیل شکستنِ غرور خودت بوده‌ای و اجازه داده‌ای با تو، دور از شان یک انسان رفتار کنند، خودت را سرزنش خواهی‌کرد.
قوی به نظر می‌رسی و سرسخت؛ درحالی که از درون در شکسته‌ترین حالتت قرار داری، حتی اگر بخندی و ظاهرا همه چیز خوب باشد.