ادامه صفحه قبل

ادامه صفحه قبل 👆

۷- مسکن مهر؛ عدالت در ایجاد سرپناه

طرح مسکن مهر از بزرگ‌ترین پروژه‌های عمرانی و اجتماعی ایران بود. چهار میلیون واحد مسکونی برای اقشار متوسط و کم‌درآمد ساخته شد و نرخ مالکیت مسکن در دهک‌های پایین، از زیر ۵۰ درصد به بیش از ۷۰ درصد رسید.

علاوه بر خانه‌دار شدن مردم، این پروژه موجب رونق گسترده در صنایع سیمان، فولاد، کاشی، حمل‌ونقل و خدمات فنی شد.

۸- سهام عدالت و مردمی‌ سازی ثروت

بیش از ۴۹ میلیون ایرانی در طرح سهام عدالت سهام‌دار شرکت‌های بزرگ کشور شدند.
این طرح بی‌سابقه، توزیع ثروت ملی را به‌صورت واقعی مردمی کرد و قشرهای ضعیف را برای نخستین‌بار در سود بنگاه‌های بزرگ شریک ساخت.

ارزش سهام عدالت در سال‌های بعد چندین برابر شد، اما بنیان این اقدام بسیار مهم در همان دوران گذاشته شد.

۹- سیاست خارجی مقتدر و دیپلماسی مبتنی بر عزت‌ و عظمت ایران

در عرصهٔ بین‌المللی، دولت احمدی‌نژاد دوران اقتدار و استقلال سیاسی ایران را رقم زد.

ایران در آن زمان در اوج پیشرفت علمی و فناوری هسته‌ای بود و به‌طور رسمی به باشگاه کشورهای دارای چرخهٔ کامل سوخت هسته‌ای پیوست.

در عین حال، هیچ جنگ یا درگیری نظامی علیه ایران رخ نداد و کشور در بالاترین سطح امنیت و ثبات منطقه‌ای قرار داشت.

در سال ۱۳۹۱، بزرگ‌ترین اجلاس تاریخ جنبش عدم تعهد (NAM) با حضور بیش از ۱۲۰ کشور و سران دولت‌ها در تهران برگزار شد که این امر نشانه‌ گویایی از وزن سیاسی و جایگاه ممتاز ایران در جهان بود.

ایران در آن دوران روابط گسترده‌ای با آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین برقرار کرد و مفهوم دیپلماسی جنوب–جنوب را احیا نمود.

۱۰- گسترش زیرساخت‌ها و خدمات عمومی

در دولت احمدی‌نژاد، حجم پروژه‌های عمرانی و خدماتی بی‌سابقه بود:

ظرفیت تولید برق از ۳۸ هزار مگاوات به ۷۱  هزار و ۶۰۰ مگاوات رسید و ۲۵ هزار مگاوات در دست ساخت نیز با ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی تحویل دولت بعد شد.

بیش از ۹۵ درصد روستاهای کشور به گاز طبیعی دسترسی یافتند.

طول بزرگراه‌ها و جاده‌های اصلی دو برابر شد.

صدها بیمارستان، درمانگاه و مراکز درمانی در نقاط دور و نزدیک ساخته شد و برای خدمت رسانی در دسترس مردم قرار گرفت.

ظرفیت تولید صنعتی کشور به طور متوسط دو برابر شد.

این اقدامات، پایه‌های توسعهٔ پایدار کشور را تقویت کرد و کیفیت زندگی مردم را به‌طور محسوسی بالا برد.

همه این خدمات و اقدامات اساسی و زیربنایی در حالی بود که شاخص تورم در طول ۸ سال مشابه دولت‌های قبل حدود ۱۶ درصد بود.

جمع‌بندی

با درنظر داشتن همهٔ شاخص‌ها (اعم از رشد اقتصادی و صنعتی تا عدالت اجتماعی و اقتدار بین‌المللی) ، آشکار می‌شود که دولت احمدی‌نژاد نه سر آغاز بدبختی، بلکه آغازگر شکوفایی در اقتصاد و سیاست و پیشرفت همه جانبه در ایران بود.

در آن سال‌ها، تولید ملی در اوج، ضریب جینی در پایین‌ترین سطح، سرمایه‌ گذاری خارجی در بالاترین میزان، و سیاست خارجی در اوج اقتدار قرار داشت.

اگر بخواهیم منصفانه داوری کنیم، باید بگوییم که دوران احمدی‌نژاد، دورهٔ بازتوزیع ثروت، رشد عدالت اجتماعی، و تثبیت عزت ملی ایران بود و به این امر نه برپایه شعار، بلکه بر مبنای اعداد و ارقام واقعی قابل فهم و اثبات است.

با آنچه گفته شد، باید از آقای غنی نژاد بپرسید که برپایه کدام منطق علمی، کدام معیار عقلی و کدام دلیل مستند، دولت دکتر احمدی نژاد را منشاء مشکلات و بدبختی ها کشور دانسته اید!

منصفانه و به حق سخن گفتن از نشانه های جوانمردی است. باید از ایشان پرسید که آیا می توان میان گزافه گویی، دروغ پردازی، فریب کاری و وارونه سازی حقایق ، با وجاهت و وزانت علمی و عقلانیت، نسبت انسانی برقرار کرد؟!