بین اینهمه آدمی که اومدن و رفتن

بین این‌همه آدمی که اومدن و رفتن،
بین اونایی که فقط بودن تا باشن…
تو موندی، ایرا.
نه از اون موندنای بی‌صدا،
از اون موندنای قشنگ، محکم، امن.

دوستی ما خاص بود
نه چون همیشه می‌خندیدیم،
بلکه چون حتی وقتی حرفی نبود،
دلِ همو می‌فهمیدیم.
1۳ساله شدی همدم من
تو شدی اون پناه وسط همه‌ی دوری‌ها،
اون صدایی که نگفت «خودتو جمع کن»
فقط گفت: «من هستم، همینی که هستی باش.»

اگه یه روز دنیا بخواد ثابت کنه
که هنوزم میشه به رفاقت واقعی باور داشت،
اسم تو رو نشون می‌ده…
ایرا
نه فقط یه اسم،
یه حس عمیق و واقعی وسط همه‌ی تظاهرها❤️‍🩹🫠💗