دیوانمنازبیتدوچشمانتسرشد

#دیوان‌من‌از‌بیت‌دو‌چشمان‌تُ‌سر‌شد
هر واژه دل‌آویـز، ز پیـمان تُ سـر شـد

هر لحظه غزل با نفَسَت می‌چکد از من
این شعر مگر از لب خندان تُ سر شد

با هر نفس سرد دلم غرق سکـوت است
آن شوری که در جانم از آن جان تُ سر شد

دردی که ز چشمان غریبت به دلم ریخت
چون شعله‌ی سوزان غم از آن تُ سر شد

بیهوده در این سطر نیفـتاد غـم من
هر قصه که شد زنده، ز پایان تُ سر شد

هر بغض که در سینه‌ی من خانه گرفته
از ناله‌ی غم‌بار غزل‌خوان تُ سـر شد

این قصه‌ی تنهایی من طول کشید و
پایان سخن نیز ز هجـران تُ سـر شد...🐬