یه تئوری قشنگ هست که میگه

یه تئوری قشنگ هست که میگه:
"غم و شادی تو دنیا به عدالت تقسیم شده؛
یعنی اگه من حالم خوب باشه
به مساوات و موارات خوبیِ حال من، یکی یه گوشه دنیا حالش بده."
از وقتی اینو شنیدم غم هام و دوست دارم، ناخودآگاه وسط گلِگی هام یه لبخند بزرگ میاد رو لبم و میگم
یعنی به عظمت این غمی که من الان دارم تحمل می کنم؛ یه نفر شاده؟!
چی بهتر از این؟!