گرچه می دانم که گاهی بی قرارم نیستی
بی قرارت  می شوم  وقتی کنارم نیستی

با همین حالی که دارم باخیالت دلخوشم
در  کنارم   هستی  و در  اختیارم نیستی

در کجایِ   زندگی   پیدا کنم   جای تو را
هم چنان در  کوچه های انتظارم  نیستی

مانده ای ازبخت واقبالم مگر درپشت ابر
لااقل یک لحظه در شب های تارم نیستی

با   نگاهی  باورم   شد  کز   نژاد   برتری
گرچه می دانم که ذاتاً  هم تبارم نیستی

ارغنونم را سرِ شب هابه عشقت می زنم
مرتعش از نغمه های چنگ و تارم نیستی

ای خدای  دلربایان  با تو می گویم سخن
بی گمان  گاهی به  فکر  روزگارم نیستی

از غم عشقت عسل بانو بپوسم زیر خاک
مثل گل های   شقایق   بر  مزارم نیستی