تا که بودیم نبودیم کسی کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که بودیم نبودیم کسی/ کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند / خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر آیینه بدانیم چو هست / نه در آن وقت که اقبال شکست