قصه زندگی عاشقانه و ساده شهید سهرابی

شهید سهرابی اصالتا اهل لرستان، همسر هم لرستانی، در سال هفتاد و نه عقد ازدواج خوانده میشه، شهید بدلیل شغلی که داره مجبور بودند دوسال در عقد به سر ببرند.
در تهران، خونه نداشتند، جهیزیه کاملی نداشتند، مشش تا قاشق، شش تا پیش دستی، حتی برای مراسم عقد فقط دو تا حلقه و دو تا ساعت خریدند و اهل تجملات نبودند حتی سرویس طلا نگرفتند؛ اصلا نیازی نبود شرایطش رو نداشتند، در خرید ها سخت نگرفتند حتی یک لباس عروسی برای خانم نگرفته بودند، لذا موقع عروسی که شد خب خیلی ها می رفتن عکس می انداختند، تالار می گرفتند، اما شهید و همسرش نه تالار گرفتند و نه لباس عروس، حتی عکاس و فیلمبردار هم نداشتند.
مراسم عروسی هم کوچک و ساده، بدون تجمل در شهر قم برپا شد؛ حتی پاتختی هم نداشتند.
لوازم منزل، تلویزیون بود که شهید گرفته بود و یک میز تلویزیون، یک فرش دوازده متری، دو تا پشتی، یک یخچال و و حتی لباسشویی هم نداشتند.
زندگی توأم با عشق و صفا را را با همین شرایط شروع کردند، کم کم لوازم مورد نیاز منزل خریداری شد و زندگی تکمیل گشت.
سخت نگرفتن ها در زندگی باعث شد که رزق و روزی زندگی این خانواده زیاد بشه، هردو اهل گذشت بودند، خیلی از خواسته های آنها با هم مشترک و قابل گذشت بود.
به قول همسر شهید :
هرکسی در زندگی به هر چی بخواد میرسه، نه یک سال و دوسال اما صد درصد به همه خواسته هاشون می رسند فقط اینکه گذشت داشته باشنو و در زندگی به یکدیگر آرامش بدهند