درخت دارچین Cinnamomum verum یا درخت دارچین سیلان، یک درخت کوچک همیشه سبز بومی سریلانکا است. پوسته داخلی درخت از نظر تاریخی به عنوان ادویه دارچین در نظر گرفته می‌شود.

درختان دارچین 10 تا 15 متر ارتفاع دارند.

درختان به صورت بوته‌ای رشد می‌کنند و برای اولین بار در 3 سالگی برداشت می‌شوند و به مدت 40 تا 50 سال به تولید خوب خود ادامه می‌دهند.

شاخه‌های جانبی کوچک به قطر 1.5-5 سانتیمتر از درختان جدا می‌شوند. پوسته بیرونی برداشته شده و به صورت مالچ استفاده می‌شود.

شاخه‌ها، برگ‌ها و دانه‌ها خرد می‌شوند تا روغن دارچین، محصول جانبی کم ارزش‌تری ساخته شود.

پوست داخلی شاخه‌ها و تنه با مالش با میله برنجی شل می‌شود. سپس پوست با یک چاقوی برنجی یا فولادی ضد زنگ تقسیم می‌شود و تا حد امکان دست نخورده جدا می‌شود.

دارچین بلند و فاقد تکه‌های شکسته ارزشمندتر است. سپس این پوست‌های طی چند روز در سایه و سپس در تاریکی خشک می‌شوند. تمامی این کارها با دست توسط کارگران مجرب انجام می‌شود.

در نهایت، پوست خشک شده بریده می‌شود یا پودر می‌شود تا به مصرف کنندگان فروخته شود.


♦️مالچ لایه‌ای از مواد ارگانیک است که روی سطح خاک پخش می‌شود‌. از دلایل استفاده از مالچ می‌توان به حفظ رطوبت خاک، بهبود حاصلخیزی و سلامت خاک، کاهش رشد علف‌های هرز و افزایش جذابیت بصری منطقه اشاره کرد.


#گیاهان #درختان #درخت_دارچین #دارچین #ادویه #مالچ #روغن_دارچین #سریلانکا #علمی