السلام علیک یاقائم آل محمد. مهدویت در تفکرواشعارحافظ
حافظ شیرازی مشهور به لسان الغیب از شاعران نامی ایران زمین بوده که در وصف امام عصر اشعاری را با مفاهیمی عمیق سروده است.
شمس الدین محمد شیرازی متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغیب، یکی از پر رمز و رازترین شاعران جهان است. نام پدرش بهاءالدین میباشد که بازرگانی میکرده و مادرش اهل کازرون شیراز بوده است. تاریخ تولد او را بعضیها سال ۷۹۲ هـ ق و برخی بین سالهای ۷۳۰ – ۷۲۰ هـ ق ثبت کردهاند که اوایل قرن ۸ هجری بوده است.
حافظ در سن ۳۸ سالگی همسر خویش را از دست داد. و پس از او بار دیگر زمانه نامهربانی خود را به او نمایان ساخت و این بار فرزندش را از او گرفت. وفات حافظ را بین سالهای ۷۷۵ تا ۷۸۵ هـ ق نوشتهاند.
شعر عاشقانه حافظ امتیازات زیادى دارد. از جمله روح عشق و امیدوارى است که در دیوان او موج مى زند. وقتى که مى گوید: «مژده اى دل که مسیحا نفسى مى آید» یا «یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور»، در دل خواننده روح امید و عشق و شور و شوق مىدمد و در عین حال ملاحت بیان حافظ جاى خود را دارد.
واژه محبوب در شعر حافظ
دلبر حافظ معصوم است که همه عالم نسبت به پارسایى، عفاف و عصمت او اذعان دارند. در این راستا حافظ از میان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به محبوب عصر خود، یعنى حضرت مهدى (عج ) نظر داشته است.
البته حافظ درباره حضرت مهدى (عج) غزل گفته است نه قصیده، ولى سخن در اینجاست که تقریباً کمتر غزلى است که بیتى یا ابیاتى از آن مناسب با وصف حال امام غائب از انظار نباشد. سرانجام با آتش شعله ور عشق محبوب دو عالم، به دیدار حضرت حق شتافته است.
دست از طلب نـدارم تا کـام من بـرآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید
بگشاى تربتـم را بعـد از وفات و بنگر
کـز آتـش درونم دود از کفـن بـرآید
#حافظ_شیرازی
#شعر_و_شاعری
#انتظار_مقدس
#منجی_موعود
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#به_حق_زینب_کبری_سلام_الله_علیها
شمس الدین محمد شیرازی متخلص به حافظ و ملقب به لسان الغیب، یکی از پر رمز و رازترین شاعران جهان است. نام پدرش بهاءالدین میباشد که بازرگانی میکرده و مادرش اهل کازرون شیراز بوده است. تاریخ تولد او را بعضیها سال ۷۹۲ هـ ق و برخی بین سالهای ۷۳۰ – ۷۲۰ هـ ق ثبت کردهاند که اوایل قرن ۸ هجری بوده است.
حافظ در سن ۳۸ سالگی همسر خویش را از دست داد. و پس از او بار دیگر زمانه نامهربانی خود را به او نمایان ساخت و این بار فرزندش را از او گرفت. وفات حافظ را بین سالهای ۷۷۵ تا ۷۸۵ هـ ق نوشتهاند.
شعر عاشقانه حافظ امتیازات زیادى دارد. از جمله روح عشق و امیدوارى است که در دیوان او موج مى زند. وقتى که مى گوید: «مژده اى دل که مسیحا نفسى مى آید» یا «یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور»، در دل خواننده روح امید و عشق و شور و شوق مىدمد و در عین حال ملاحت بیان حافظ جاى خود را دارد.
واژه محبوب در شعر حافظ
دلبر حافظ معصوم است که همه عالم نسبت به پارسایى، عفاف و عصمت او اذعان دارند. در این راستا حافظ از میان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به محبوب عصر خود، یعنى حضرت مهدى (عج ) نظر داشته است.
البته حافظ درباره حضرت مهدى (عج) غزل گفته است نه قصیده، ولى سخن در اینجاست که تقریباً کمتر غزلى است که بیتى یا ابیاتى از آن مناسب با وصف حال امام غائب از انظار نباشد. سرانجام با آتش شعله ور عشق محبوب دو عالم، به دیدار حضرت حق شتافته است.
دست از طلب نـدارم تا کـام من بـرآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید
بگشاى تربتـم را بعـد از وفات و بنگر
کـز آتـش درونم دود از کفـن بـرآید
#حافظ_شیرازی
#شعر_و_شاعری
#انتظار_مقدس
#منجی_موعود
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#به_حق_زینب_کبری_سلام_الله_علیها
- ۱.۶k
- ۱۹ بهمن ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط