عاشقانه های شبنم

گر که با دستـان خود  خواهی ستانی جان  من
گوشه ی چشمی نشان خود جور دستانت کشم
خنـــده ی غـم بر لبـــانم  می نشـــانم  ، گاه گاه
لحــنِ اعجاز از  لبــانِ  مست و خنـــدانت کشم
از همــان دوران که با من دستِ پیمـان  داده ای
چاره ام  گویــی  نوشتـن ، رنـــج دورانت کشم
خواهمت زیـن پس در آن زندان تن خواهی مرا
تا بقــای عمـــر خــود ، در کنــج زنــــدانت کشم