عاشقانه های شبنم

‍ ساعت های بی قراریت
را برایم بنویس ،تا قرارِ جانت شوم ...
دست به قلم ببرم ،برایت ترانه ای از جنسِ آرامش بنویسم...
بنویسم قرارِ جانم،
بگذارمرحمِ بی قراری هایت شوم...
بگذار شانه ای برای
هقِ هق های
شبانه ات شوم ...
بگذار تا اشک هایت مرحمِ
کویرِ تشنه ی شانه هایم شوند ...
بگویم ای تمامِ آرامشم ، بگذار بر بالینِ غم هایت یکه تازِ بی سر و سامان شادی هایت شوم ...
بگذار شمعِ فروزانِ شب های تارت شوم ، تا به صبح بر بالینت گریه کنم ،آب شوم ، سَر و قامت را به هوای عشقت خم کنم .
همچون پروانه پر و بال به آتشِ عشقت دهم ...
به من بگو آرامِ جانم ساعتِ
بی قراری هایت را ...