مخاطب داره

،مخاطب ؟ داره
نگاهم همیشه بر او مینشست بی انکه بداند، بی انکه حتی لحظه ای نگاهم را پاسخ دهد و من، در سکوتی که بین ما جریان داشت هزار بار دلم لرزید از دیدن لبخندی که سهم من نبود...
چقدر دلم میخاست تنها برای یکبار ، ان نگاه ساده اش بر من مکث کند.
او نه خاص بود و نه بی همتا. اما در چشم من جهان در او اغاز میشد
او فقط دوست داشتنی بود ،
اما برای من." همین بودن ساده اش"
مقدس ترین شکل عشق بود.