بهسرافکندهمراسایهایازتنهایی

#به‌سر‌افکنده‌مرا‌سایه‌ای‌از‌تنهایی
چتر نیلوفر این باغچهٔ بودایی

بین تنهایی و من راز بزرگی است، بزرگ
هم از آن‌گونه که در بین تو و زیبایی

***

بارش از غیر و خودی هر چه سبکتر، خوشتر
تا به ساحل برسد رهسپر دریایی

***

آفتابا! تو و آن کهنه درنگت در روز
من شهابم، من و این شیوهٔ شب پیمایی

***

بوسه‌ای دادی و تا بوسه ی دیگر مستم
کس شرابی نچشیده‌ست بدین گیرایی

تا تو برگردی و از نو غزلی بنویسم
می‌گذارم که قلم پر شود از شیدایی...