ای عشـــق....
دستان ڪدام باغـبان
بذر مهرت را در ڪویر دلـم
ڪاشت ...
ڪه شمیـمِ آن...
تمـام فاخته ها را مسـت ڪرده است..
طراوت ڪدامین اقاقــی را
پیشڪش رویاهـای آبـی ام
ڪرده ای؟....
ڪه قلبــم ...
بهشت پـروانه ها شد...

بگذار در ساحل آرامشت
ڪمی توقف ڪنم و
در احساس طلایـی
ستارگـان تڪثیر شوم
شاید زنـدگی
تبسمی سـبز و
آغوشــی گـرم
برای آسایشم فراهم سازد....