ما را سری ست دوخته به دوش هیچکس

ما را سَری‌ ست دوخته به دوشِ هیچ‌کس
تن داده‌ایم تلخ به آغوشِ هیچ‌کس..


برخی از زخم‌ها، خود به خود کاری نیستند امّا وقتی روی زخمی قدیمی می‌نشینند که عمیق بوده و سوزان، تازہ جِلوہ پیدا می‌کنند.
این تلنبار شدنِ دردِ تازه و قدیمی، می‌سوزد و می‌سوزاند! این‌گونه است که زخم‌ها هرگز کهنه نمی‌شوند.


#دلنوشته_های_ناب_گل_یاس
#بانوی_احساس
#عاشقانه_های_یاس
#ویسگون
دیدگاه ها (۰)

و آن چنان خویش را از میانِانبوهی از درد، بیرون کشیدمکه گویی ...

درهای ورودی کلاس‌های دانشگاه شیشه داشت، آنقدری بود که بتوانی...

راهِ برگشتن به سویم را کجا گُم کرده‌ای ؟من برای رد پاهایت خی...

نکند برسد روزی که بگویند مهدی(عج)غریب بودو لعنتمان کنند…#یا_...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط