📘 تحلیل محتوایی:
إذا ثَبَتَ الوُدُّ، وَجَبَ التَّرافُدُ وَالتَّعاضُدُ

✅ ۱. محبت واقعی، فقط احساس نیست؛ مسئولیت می‌آورد
واژه «الوُدّ» در عربی برخلاف "حبّ"، به معنی محبت همراه با وفاداری و التزام عملی است.
یعنی صرف دوست داشتن کافی نیست؛ اگر این محبت "ثابت" شد، باید نتیجه بیرونی و رفتاری داشته باشد.
در فرهنگ اسلامی:
> محبت، «اصلِ رابطه» است، و ترافد و تعاضد، فرعِ رابطه‌اند.

✅ ۲. ترافُد = بخشش و کمک متقابل

واژه «ترافد» از تصویر چشمه‌هایی می‌آید که به‌هم می‌ریزند و یکدیگر را تغذیه می‌کنند.
یعنی: در دوستی، باید هر دو طرف بخشنده و کمک‌کننده باشند.
📌 نکته:
ترافد، صرفاً مالی نیست؛ بلکه کمک فکری، احساسی، زمانی، تلاش و مشارکت را هم شامل می‌شود.

✅ ۳. تعاضُد = پشتیبانی اجتماعی و اخلاقی

واژه «تعاضد» از ریشه «عَضُد» به معنای بازوست. تعاضد یعنی:
> «پشتِ هم بودن، یار هم شدن، دفاع کردن از یکدیگر.»
تعاضد در دوستی، یعنی:
در گرفتاری، تنها نگذاشتن
در تهمت و فشار، از دوست دفاع کردن
در مشکلات، مثل بازو پشت او بودن
📚 شواهد روایی مرتبط و مؤید:

✅ حدیث ۱: از امام علی (ع):

> «الصَّدِيقُ مَن صَدَقَ فِي وُدِّهِ، وَبَذَلَ مَا فِي يَدِهِ، وَوَقَفَ مَعَكَ عِندَ ضِيقِكَ.»
(غرر الحكم، حدیث ٤٠٣١)
دوست واقعی کسی است که در محبتش صادق باشد، اموالش را ببخشد، و در سختی همراه تو باشد.

📌 تطابق کامل با ترافد (بذل مال) و تعاضد (همراهی در سختی).
✅ حدیث ۲: از امام صادق (ع):

> «المؤمنُ أخو المؤمن؛ كالجسد الواحد، إذا اشتكى عضواً تداعى له سائر الجسد بالسهر والحمى»
(الکافی، ج2، ص166)
مؤمن، برادر مؤمن است؛ مانند یک بدن واحد، که اگر عضوی درد بگیرد، همه اعضا با او همراه می‌شوند.

📌 یعنی محبت ایمانی، باید به تعاطف و تعاضد منتهی شود