گاهی مینشینیم به آدم ها فر مینیم

گاهـی مینشینیم به آدم ها فڪر میڪنیم
به آن ها ڪه دیگر نداریمشان
یا ندارندمان !
به آن هایی ڪه زخم هاے بدی زدند و رفتند !
یا آن هایی ڪه زخم های بدے زدند و رفتیم ...
اما حالا ڪه فکر میڪنیم
آن قدر ها هم بد نبوده اند
آن قدر ها هم رفتن لازم نبود ...
بعد دلتنگشان میشویم

از ڪجا معلوم !
شاید آن ها هم دلتنگمان میشوند ...
اما خودمان درون خودمان میمانیم ...
بدونِ اینڪه بگوییم
چقدر بودن همدیگر را میخواهیم ...

میدانی؟
رفتن تو هم همینجور است
رفتن من هم همینجور ...
زمان
آدم ها را
عاشقتر میڪند ...💔
🥀💔😔😭✋