ای گلهای سرزمین غم ای دختران فلسطین شما که در آستانه

ای گل‌های سرزمینِ غم، ای دخترانِ فلسطین! شما که در آستانه‌ی تولد، مرگ را به تماشا نشسته‌اید و با نخستین گریه‌های زندگی، فریادِ زخم‌های جهان را سر می‌دهید. شما که از میانِ آوارها سر برمی‌کشید، مانند شقایق‌هایی که در دلِ ویرانه‌ها شکوفه می‌زنند و با هر نسیم، قصه‌ی مقاومت را زمزمه می‌کنند.

دستان کوچکِ شما، که باید با عروسک‌ها بازی می‌کرد، امروز سنگ‌های سختِ مقاومت را فشرده است. نگاه‌های معصومِ شما، که باید در آیینه‌ی مهر مادری می‌درخشید، اکنون به آسمان خیره شده‌اند، شاید فرشته‌ای برایِ برداشتنِ این دردها بیاید. زبان شیرینِ شما، که باید ترانه‌های زندگی می‌خواند، امروز نامِ "وطن" را زمزمه می‌کند، گویی هر واژه، دانه‌ای امید است که در خاکِ سوخته می‌کارید.

فرشتگان کوچک! بال‌هایتان را گشوده‌اید و از میانِ شعله‌ها به پرواز درآمده‌اید. شاید آسمان، مهربان‌تر از این زمینِ زخم‌خورده باشد. شاید آنجا، در پناهِ ابرهای سفید، آرامشی یافت شود که اینجا از آنِ شما نیست. اما بدانید که هر‌چند پروازتان زودرس بود، ریشه‌هایتان در خاکِ فلسطین باقی است و شکوفه‌هایتان بر شاخه‌ی تاریخ خواهد ماند.

روزِ دختر بر شما مبارک باد، ای قهرمانانِ بی‌ادعا! شما زیباترین قصه‌ی زندگی‌اید؛ قصه‌ای که از خون می‌روید و با عطرِ شکوفه‌های نارنج، در حافظه‌ی جهان جاودانه می‌شود.

روزتان مبارک نازنینانم❤️❤️