آسمان در غروب افتاب خویش غرق میشد رنگ خونین ابر ها مظهر

آسمان در غروب افتاب خویش غرق میشد.. رنگ خونین ابر ها مظهر مرگ کوچک پرنده‌ای دیگر در این قفس‌ها بود.. صدای شلیک گلوله به گوش میرسد اما هیچ یک از این کوچک پرنده‌ها قصد پرواز ندارند ، سال ها پشت این میله های خودساخته مانده‌و حال هراس دارند از پرواز کردن ، پرواز در بهر آسمانی خونین و بال گشودن.. تنها در پشت میله‌های افکارشان امکان پذیر بود ؛ درحالی که تنها اراده ای انها را
فاتح آسمان‌های بیکران میکرد ..¡}
اما چه گویَم که در‌این بیگانه سرزمین آزاده بودن به بهای تغییر { ه } در بند دوم‌است...