پرندگان برای بلعیدن آب، سر خود را به عقب خم می‌کنند، زیرا توانایی مکیدن را ندارند، کاری که بیشتر پستانداران با آن آب می‌نوشند. در عوض، آنها آب را با منقار خود برمی‌دارند و سپس با کج کردن سر خود، از نیروی جاذبه برای هدایت آن به سمت گلوی خود استفاده می‌کنند.

کبوترها و قمری‌ها از معدود پرندگانی هستند که می‌توانند در حالی که سرشان پایین است، آب بنوشند. آنها نیازی به نگاه کردن به آسمان برای بلعیدن ندارند.

تعداد کمی از پرندگان معمولاً اصلاً آب نمی‌نوشند، از جمله برخی گونه‌های بیابانی که تنها منبع آب آنها چیزی است که از غذایشان استخراج می‌شود؛ و پرندگان شکاری که به طور مشابه آب مورد نیاز خود را به صورت متابولیکی از رژیم غذایی مرطوب و گوشتی خود دریافت می‌کنند.

مرغ‌های مگس‌خوار آب نمی‌نوشند، اما کالری اصلی دریافتی آنها قند به شکل مایع است: شهد. مرغ‌های مگس‌خوار برای بلعیدن شهد نیازی به کج کردن سر خود ندارند، اما آن را به داخل منقار خود هم نمی‌مکند. در عوض، هر طرف نوک زبان چنگالی مرغ مگس‌خوار، شهد را احاطه کرده و آن را به داخل دهان و گلو پمپ می‌کند.


#جانوران #پرندگان #آناتومی #دهان #بلع #عجایب_خلقت #آب #حیوانات #جانورشناسی #علمی #دانستنیها