عاشقانه های شبنم

نگاهت را قاب کرده ام
با شاخه ای یاس از جنس باران
گذاشته ام روی تاقچه ی دلم...
عادتم شده است،هر دم نگاه کردنش
خوب میدانم
تار دلم عجیب بسته شده است به پود نگاهت...
این روزها تار و پود دلم را
به قاب عکسی آشنا سپرده ام
شاید روزگاری تار دلم را در شعرهایی از جنس باران بیابی
و یا در بین برگهای بیقرار روزگار...
نمیدانم... شاید آن زمان دیگر
گسسته باشد تارهای بیقرار دلم...