🌤🌱برای انسان‌بودن زیادی ناکافی هستم.
دوست داشتم گل بابونه‌ای باشم که با بوسه‌ی خورشید، روزهایش گرم میشد.
ابری نرم که در آغوش باد، سفر را تجربه می‌کرد.
درختی کهنسال که آرزوهای کودکان را می‌شنید و با لبخندی به بازی آنها نگاه می‌کرد.
نور خورشید که امید را به زمین می‌بخشید. آهنگ موردعلاقه‌ی یک‌فرد که لحظات را با آن زندگی می‌کرد.
کتابی که کلمات محزون را در آغوش گرفته بود.
یک روح، یک قلب، چشم،نور، پروانه...
صبح شد ،بخیر باشد برای اهل زمین 🌤🌻🌱