پس از موفقیت چشمگیر ترانه‌ی " دریاچه‌ی نور" با صدای عارف در سال ۱۳۴۷، ویگن از پرویز مقصدی درخواست ترانه‌ای با همان سبک و سیاق را داشت که این اثر، نتیجه‌ی این همکاری درخشان در تابستان سال ۱۳۴۸ است؛ همچنین در رفراندوم هنری مجله‌ی جوانان، نام این اثر پس از " طلسم آرزوها " از عارف و " ستاره " از گوگوش در مقام سوم موفق‌ترین ترانه‌های سال به چشم می‌خورد.
جالب است بدانید مطلع ابتداییِ ترانه " آخر ای غمگین‌تر از من " بود که به صلاحدید شورای شعر و ترانه‌ی رادیو به " آخر ای محبوب زیبا " تغییر یافت و اجرا شد.