چقدر برای هم بی ارزش شدهایم

چقدر برای همـ بی ارزش شده‌ایـمـ.
چقدر بودنمان کنار همـ سختـ شده استـ.
دیگر پی وصل و شادی نیستیمـ.
دوری را برگزیده‌ایمـ و از همـ فراری شده‌ایمـ.
اینقدر از همـ فرار میکنیمـ تا روزی که دیگر عزیزانمان را کنارمان نداشته باشیمـ.
آنوقتـ تازه به فکر می‌افتیمـ که ای وای از عزیزی که دیگر ندارمش، ای وای از دردی که جگر می‌سوزاند.
خدا نکند کسی بی پدر و مادر شود، خدانکند کسی بی یار و یاور شود، برادر مرده شود، خواهر مرده شود عشق مرده شود...!
اما اگر از ابتدا به فکر انتها بودیمـ شاید وقتی به انتها رسیدیمـ حسرتـ ابتدای آن را نمیخوردیمـ.
خدا به دادمان برسد که همیشه و همه وقتـ دیر به نتیجه مطلوبـ میرسیمـ و فکر و خیال آتش دامنمان میشود.
قدر بدانید بودنشان را در کنار خودتان
قبل از آنکه دیر شود...

کاش آدمهایی که عاشق همدیگه هستن گاهی از خودشان بپرسن واقعا برای رسیدن به معشوق چیکار کردم چه قدمی برداشتم.
اونیکه تجربه فراق داشته باید بیشتر قدر لحظات باهم بودن را بداند،مگه عمرهامون به عقب برمیگرده که وصل وبهم رسیدن را آخر کارهای زندگیمون قرار میدیم واقعا حیف نیست این روزهامون دور ازهم ودرحسرت سپری میشن مگه از دنیا چه میخواهیم چرا واسه هم درد میشیم وقتی میتونیم درمان باشیم.چرا اینهمه به هم بی اعتنایی و کم محلی میکنیم درسته همه کارهای معشوق دلنشین و خوشایند است اما هرکاری حدی داره.
اگر کسی واقعا یکی را دوست داشته باشه و عاشقش باشه هرگز وهرگز راضی نمیشه حتی لحظه ای دور از معشوقش زندگی کنه نه اینکه همه کیفاشو بکنه و همه دنیارو بگرده آخر کارهاش یادش بیوفته یکی هم هست بخاطر دوری از من دنیاش خرابه و داره مرگشو آرزو میکنه.
شاید برای بعضیها نبودن کسی فرقی بحالش نمیکنه وبودنش معجزه نیست اما برای بعضی ها نبودن عشقش برابر با مرگشه!!
نوش داروی بعد از مرگ نباشیم
که گاهی زود دیر میشود....🦋🦋