اجری پیانو به یارم بگید افشین آذری

آسیب، همیشه با صدا نمی‌آید. گاهی در سکوت اتفاق می‌افتد؛ وقتی که حرفی زده نمی‌شود، نگاهی برگردانده می‌شود، یا دستی که باید گرفته شود، رها می‌ماند.
آسیب زدن فقط مشت و فریاد نیست؛ گاهی یک بی‌تفاوتیِ سرد، هزار بار دردناک‌تر است.

آدم‌ها شکننده‌اند؛ نه به چشم، که به دل.
گاهی با یک جمله‌ی ساده، با یک قضاوت عجولانه، با یک شوخی نابجا، زخمی می‌زنیم که تا سال‌ها باقی می‌ماند.
بدتر از آن، وقتی است که آسیب می‌زنیم و نمی‌فهمیم… یا بدتر: می‌فهمیم، ولی مهم نیست برای‌مان.

ما مسئولیم… مسئول کلمه‌هایی که به زبان می‌آوریم، نگاه‌هایی که پرتاب می‌کنیم، و سکوت‌هایی که در لحظه‌ی نیاز، انتخاب‌شان می‌کنیم.

کاش یاد بگیریم که هیچ‌کس پشت لبخندش، زخمی را نشان نمی‌دهد.
کاش بفهمیم که قدرت واقعی در مهربانی‌ست، نه در تحقیر.

آسیب نزنیم… نه به خود، نه به دیگری.
دنیا همین‌قدر زخمی‌ست؛ باید مرهم باشیم، نه خنجر.

#پیانو
#آرامش