مدتهاست اوضاع به هم ریخته

مدتهاست اوضاع به هم ریخته...

این روزها اگر بروی بی هوا به یک نفر بگویی سلام ، چقدر شما قشنگید ممکن است بدترین توهین ها را حواله ات کند ...

عادت کرده ایم به این که دیگران ما را زشت ببینند، انگار که در زشتی فضیلتی هست یا کرامتی یا لااقل امنیتی...

اگر به مردم بگویی بی دلیل کسی را دوست داری مسخره ات میکنند ، یا نصیحتت می کنند و سعی میکنند منصرفت کنند ، یا حتی متهمت می کنند به هزار و یک ماجرا که اصلا عقل کودکانه و شیدای تو به آنها فکر هم نکرده...

اما اگر بگویی بی دلیل از کسی متنفری، کمکت می کنند دلایل محکمی پیدا کنی برای بیشتر شدن نفرتت ، آدمها یاد گرفته اند از هم بیزار باشند حتی از کسانی که
نمی شناسند و هرگز ندیده اند...

شاید باورت نشود ، اما از عکسها و اسمهای مجازی حتی ، از خنده و سرخوشی کسانی که نمی شناسند و از دنیای آنها هزار سال نوری فاصله دارد...

برخی از ما حتی از حال خوب دیگران هم متنفریم ، چه برسد به خودشان...

زیبایی های جهان از ترس ما در تاریک ترین پستوها پنهان شده اند ، شاید برای همین است که آبهای جهان دیگر خنک و گوارا نیست...

برای همین است که این همه تنها مانده ایم...