حدود یک سوم مردم جهان درگیر بیماری حرکتی هستند که باعث می

حدود یک سوم مردم جهان درگیر بیماری حرکتی هستند که باعث میشه موقع حرکت داخل خودرو، قایق، هواپیما و ...دچار سرگیجه یا تهوع بشن.
منم یکی از اونهام!
در کودکی این بخش آزاردهنده همه سفرهای من بود.قبل از سفر دو حس شعف و استرس رو همزمان تجربه میکردم.در تمام طول مسیر هم یا تهوع داشتم یا نگران تهوع بودم.
معمولا وقتی بیحال و با رنگی پریده شبیه برگ کلم به خودم میپیچیدم،یکی منو میدید و باعث توقف ماشین میشد.یا این که خودم در آخرین ثانیه‌های انفجار اشاره‌ی میکردم و پیاده میشدم و بقیه ماجرا...
چرا من فکر میکردم با این کارم مزاحم بقیه میشم؟
مثالهایی مشابه از خیلی از همسن و سالهای خودم میشنوم که اونها هم برای بیان خواسته‌های طبیعیشون راحت نبودند.
مگه ما چطوری تربیت و بزرگ میشدیم که نمیتونستیم اینکارو انجام بدیم؟
در طول سالهای بعد چقدر تونستیم این مساله رو حلش کنیم؟
آیا الان این مهارت رو داریم که منصفانه و محترمانه خواسته‌های به حق خودمون رو مطرح کنیم و در جهت برآوردنشون اقدام کنیم؟
آیا در تربیت کودکانمون یا در ارتباط با اطرافیانمون این شرایط رو فراهم کردیم که بتونن به راحتی خواسته‌هاشون رو ابراز کنن؟