شعرهایم
شعرهایم
کوتاهُ کوتاه تر میشوند
انگار سکوت
کم کم بر زبانم مسلّط می شود
دست هایم
این پرنده های زخمی
میان شاخه های خیالم
رؤیایشان را کز میکنند
و من
چون ایستگاهی بی سفر
در عبورت خاک می خورم
کوتاهُ کوتاه تر میشوند
انگار سکوت
کم کم بر زبانم مسلّط می شود
دست هایم
این پرنده های زخمی
میان شاخه های خیالم
رؤیایشان را کز میکنند
و من
چون ایستگاهی بی سفر
در عبورت خاک می خورم
- ۶۷۶
- ۱۴ شهریور ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۲۸)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط