خسته ام اما بخواهی تکیه گاهت می شوم

خسته ام ؛ اما بخواهی تکیه گاهت می شوم


بین تنهایی آدم ها پناهت مــی شوم


یک شب از دنیا به عشقت دست ِ خود را می کشم


در هــوای خانه ای تاریک ، ماهت می شوم


تا نگــاهم می کنی ... از شوق ، می ریزد دلم


خیــره در آئینه ی چشم سیاهت مـی شوم


با تـو دنیا تیره و تاریک هم باشد خـوش است


تــو فقط عاشق بمان ؛ فانوس ِ راهت می شوم


گاه ابرم ، گاه باران ، گاه شیرین ، گاه تلخ


همـدم حال و هـوای گاه گاهت مــی شوم


بی تـو مردن ، آخرین درد ِ من از این لحظه هاست


در کنـار تو شبی از مــرگ ، راحت مـی شوم