اینروزها بیش از هرچیز به شهادت این یک چیز فکر میکنم

این‌روزها بیش از هرچیز به شهادتِ این یک چیز فکر می‌کنم:

"بالشت" . . . .

به بالشت فکر می‌کنم . . . .

به شب‌هایی که در آن داد زدیم . . . .

شب‌هایی که گازش گرفتیم . . . .

شب‌هایی که در آن زار زار گریه کردیم . . . .

و شب‌هایی که بغل‌اش کردیم و آرام خوابیدیم . . . .

بالشت آغوشِ همیشه بازِمان بوده است . . . .

گوشِ همیشه شنوای‌مان بوده است . . . .

و یارِ همیشه بخشنده‌مان بوده‌است . . . .

آدم‌ها را از روی بالشت‌های‌شان می‌توان شناخت . . . .

اگر بالشتِ‌شان صحیح و سالم باشد معنی‌اش این است که تنها نیستند؛

این گونه آدم ها ؛

وقتی برای تنهایی ندارند . . . .

♥ یاری برای درد دل دارند ،

آغوشی برای گریه کردن دارند ،

دلیلی برای داد زدن ندارند . . . .♥

اما اگر بالشتی را دیدید که از درون تکه‌تکه شده است ،

بدانید که صاحبش دل تنگ است ،

دل شکسته‌است ،

درونِ سینه‌اش پر از حرف است . . . .

روزِ قیامت اگر باشد شهادتِ بالشت برایم شنیدنی‌تر است . . . .

او بدونِ شک بهتر از من می‌تواند منظورِم را برساند . . . .