حالا که نیستی

‌‌‌
حالا که نیستی
در بند درد
گوشه ای از این اتاقِ سرد
تنها نشسته ام
بر فرش نامه های تو
اینجا ...
به جای تو !
‌
در فکر من
عصاره ی دریایی از غزل
دستم
اسیر تکه ذغالی به رنگِ مرگ
دیوار
کاغذی که برای نوشتنِ

شعری برای تو :
‌
... حالا که نیستی
این لحظه ها که هست
جز با خیالِ خام تو معنا نمی شود
این شامِ تا ابد
فردا نمی شود
جز با نوای یخ زده ی گام های تو

آشفته ام بهار !
بیا تا نرفته ای
از ذهن دفتر غزلم - با هوای تو -
‌
ای رفته با رسیدن پاییز سوگوار !
‌
‌
‌