تو اگر خویشِ منی پیشِ منی نیش چرا؟!میکنی قلبِ مرا عرصه یِ تشویش چرا؟ای که آزار مرا مشیِ مداوم کردی!من که سرباز توأم مات چرا؟ کیش چرا؟