شکفته بادا

‌ .
‌شکفته بادا
لبانِ من
که نیمه‌ماهِ نیمرخانِ تو را شبانه
می بوسند،
فدای تو
دو چشم من
که چشم‌های تو را خواب دیده‌اند،
تو کجایی؟
که چهره‌ات باغی‌ست
که از هزار پنجره نور می‌وزد
هر صبح
رضا_براهنی